Sobra akong naguguluhan ngayon kaya hindi ko maiwasang isulat ito. Kagaya ng nasabi ko sa description ng blog na ito, gusto kong magsulat, gusto kong magpahayag. Maaring sa lahat ng mga sinasabi ko, ang iba ay kataas taas ng kilay, ang iba naman maaraing sumang-ayon sa akin. Pero ganunpaman, hindi na iyon mahalaga, amg importante kasi akin ito...pakiramdam ko, pag-iisip ko, opinyon ko, damdamin ko!
Mahirap dahil muli akong naguguluhan. Bihira na mangyari sa akin ang pagkakataon na ito, hindi ko nga inasahan, pero eto, andito na naman. Akala ko malinaw na ang lahat, akala ko handa na akong iwan sa nakaraan ang mga kaguluhan na aking napagdaanan. Akala ko rin mas malakas na ako at mas matapang harapin ang mga bagay bagay lalu na kung patungkol naman ito sa akin. Pero bakit ganun? Nagtatalo na naman ang puso at isipan ko. Sa panahong lubos na kinakailangan ang pasensha, konsentrasyon, pag-iisip ng malalim.....pag-unawa, at pagmamahal.
Sa ngayon,, nakakaramdam ako muli ng pagkabalisa dahil hindi ko matanto ang tama at ang mali. Hindi ko maiwasang isipin ang mga ibang tao at ang mga iisipin din nila. Minsan, hindi ko na maharap ang sarili kong kaligayahan dahil hindi ako sigurado kung ikakasiya din nila ito. Naisip ko naman, bakit hindi ko gawin ang gusto ng puso ko, anu bang mawawala? Anu bang nakakahiya sa pag-gawa ng sa tingin mo ay makakapagpasaya sa iyo, tama man o mali ito?
Hay, hindi ko pa rin alam, umaayon ata pati ang pagsusulat ko sa pagkalito ng aking puso at isip. Naaapektuhan pati ang pagsulat ko. Ilang sandali na lang, kailangan ko nang magdesisyon. Ilang sandali na lang...
