Paalam muna..... for now!

           Minsan mahirap din magpaalam. Mahirap magsabi na itigil na ito dahil hindi na tama, hindi na bagay, hindi na okey. Mahirap lalo na kapag nasanay ka na o kaya ay naging emotionally-attached ka na sa isang bagay, isang gawain, o isang tao.  Pero madalas, kung sumagi ito sa isip mo, malamang tama ka kasi hindi mo naman maiisip na itigil ang isang bagay kapag wala kang nararamdamang mali. Wala ka namang mararamdamang mali kung masaya ka, kapag wala kang duda o wala kang iba pang hinahanap na bago o pagbabago.

          Ang hirap sabihin ng salitang "paalam" nang hindi ka makakasakit ng damdamin. Ang hirap lalo na kapag alam mo na isa ang sarili mo sa pinakalubos na masasaktan sa proseso at sa desisyon mo na magpaalam at mag-let go.  Pero kung ito ang tanging paraan para makuha mo ulit yung self-worth mo, para mahanap muli ang sarili mo – malamang ito na nga ang tamang gawin, masakit mang isipin, mahirap mang simulan.

          Palagi na lang kasing ganito ang kapalaran ko, palagi na lang, nakakalungkot na.  Minsan naisip ko na nga, nabuhay ba ako para masaktan o maging instrumento kung bakit nasasaktan ang ibang tao?  Madalas, kailangan kong magsakripisyo ng mga nararamdaman ko para lang walang gulo, para lang walang masaktan, para walang kumplikasyon, pero madalas, bigo pa rin ako. Maraming beses pa rin akong nakakasakit nang hindi ko sinasadya.  Madalas pa rin akong masaktan kahit hindi naman dapat.

          Hindi ako nagpapaalam dahil gusto ko lang may masaktan pero gagawin ko ito para malaman ko rin ang halaga ko. I want to be chased, I want to be pursued. I want to be hoped for and be treated like the way I deserve to be treated.  I want to be loved, needed, and depended on to give the love I can give.  Pero kung palagi na lang akong available, lagi na lang akong nandiyan lang, palagi akong bukas, hindi ko mararanasan yun.  Hindi ko rin mahahanap ang halaga ko.  Hindi ko maibibigay ang premyo para sa isang taong nararapat dito. Ang premyong pagmamahal na wagas sa tunay na magmamahal at magtitiyagang kunin ang pagmamahal ko.

          Alam ko na love is about taking chances, relationships gives you reason to be happy as well as it gives you chances of being hurt. Pero alam ko rin na God is molding me so I can be the perfect one for the perfect man He is about to send me, whom I can proudly say, “I am worth the wait”. 

     Pero sa ngayon, pwede namang pahinga muna, pwede namang paalam muna...for now!